عشق هرگز به مرگ طبیعی نمی میرد.از غفلت می میردو از وانهادگی.

       از بی بصیرتی می میرد و از لا قیدی"واز اینکه مسلم فرض شود.

       آنچه مورد غفلت قرار می دهیم"غالبا تهدید آمیزتر از اشتباهی است که مرتکب می شویم.

       سرانجام عشق از فرسودگی می میرد"از اینکه تغذیه نگردد.

       ما آن گونه که عاشق می شویم" به معنای واقعی از عشق فارغ نمی شویم.

       عشق وقتی می میرد که یک یا هر دو طرف از آن غافل شوند"واز احیا کردنش و دوباره کمال بخشیدن به آن بازمانند.

       عشق مثل هر چیز زنده و پویا برای رستگاری تلاش می طلبد.

 

 

        

نوشته شده در جمعه 23 تير 1398برچسب:,ساعت 23:23 توسط sahar| |